Amara Magda urodziła się w Moskwie i jest absolwentką Moskiewskiego Konserwatorium Muzycznego w klasie Siergieja Doreńskiego. Ukończyła studia u Stefana Vladara na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu i została laureatką jedenastu krajowych oraz międzynarodowych konkursów, zdobywając między innymi pierwsze nagrody Konkursów Pianistycznych Jeunesses Musicales i im. Ennia Porrino oraz III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Vladimira Horowitza.

Atom String Quartet to jeden z najbardziej intrygujących kwartetów smyczkowych na świecie, należący do grona najlepszych wykonawców jazzowych w Polsce. Zespół łączy możliwości kwartetu smyczkowego (czyli dwojga skrzypiec, altówki i wiolonczeli) z szeroko rozumianą improwizacją

Skrzypek, solista, kameralista, pedagog; naukę gry na skrzypcach rozpoczął w siódmym roku życia. Studia wiolinistyczne ukończył w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Mirosława Ławrynowicza, uzyskując w 1997 r. dyplom z wynikiem celującym. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem Wolfganga Marschnera oraz Krystyny Makowskiej i Andrzeja Wróbla (kameralistyka). Jest laureatem IV Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Łodzi, II Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej im. Krzysztofa Pendereckiego oraz XI Międzynarodowego Konkursu Interpretacji Muzycznej im. Pierra Lantier’a w Paryżu.

Jeden z najbardziej aktywnych klawesynistów w rodzimej Finlandii. Posiada szeroki repertuar, od renesansu po najnowszą muzykę współczesną, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki z końca XVII wieku. Jest wszechstronnym muzykiem – bierze udział w recitalach solowych, pracuje jako dyrygent, pianista, organista, kameralista i akompaniator. Jest członkiem różnych zespołów i orkiestr w całej Europie. Pracuje również jako pisarz, wykładowca i ekspert w sprawach muzyki dawnej.

Jakub Jakowicz uczył się gry na skrzypcach u swojego ojca ‒ Krzysztofa Jakowicza. Pod jego kierunkiem studiował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Był również ostatnim uczniem jednego z twórców polskiej szkoły skrzypcowej ‒ prof. Tadeusza Wrońskiego. Koncertuje od 11 roku życia. W 1998 r., na zaproszenie Krzysztofa Pendereckiego, wystąpił na festiwalu imienia kompozytora w Krakowie. W 2001 r. skrzypek zadebiutował z Filharmonikami Monachijskimi pod dyrekcją Pinchasa Steinberga.

Krzysztof Jakowicz ukończył z wyróżnieniem studia wiolinistyczne, kształcąc się pod kierunkiem takich mistrzów, jak Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, János Starker, Henryk Szeryng. Jest laureatem I nagrody w Konkursie im. Eugène’a Ysaÿe’a w Warszawie (1959) oraz III nagrody i nagrody specjalnej Henryka Szerynga w IV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1962).

Jest jedynym skrzypkiem, który zdobył Złoty Medal na Konkursie im. Czajkowskiego w Moskwie (1986 r.), Konkursie im. Sibeliusa w Helsinkach (1985 r.) i Konkursie im. Paganiniego w Genui (1981 r.). Występował m.in. z Leningradzką, Moskiewską i Drezdeńską Orkiestrą Filharmoniczną, Montrealską Orkiestrą Symfoniczną, Duńską i Berlińską Orkiestrą Radiową, Moskiewską i Zuryską Orkiestrą Kameralną, jak również wspólnie z ważnymi symfonicznymi orkiestrami amerykańskimi, m.in z Seattle i Detroit. Kaler współpracował z wieloma wybitnymi dyrygentami, w tym z Valerijem Gergiewem, Dmitrim Kitaenko, Mariss Jansons i Jerzym Semkowem, a jego koncerty można było podziwiać na pięciu kontynentach.

Skrzypaczka wychowała się w poszanowaniu tradycji muzyki ludowej, pielęgnowanej przez jej rodziców. Od dziecka uczyła się, ze słuchu, wszystkich tradycyjnych melodii wygrywanych przez pelimanni (w języku fińskim ‒ grających muzykę ludową). Jako skrzypaczka, wykonująca repertuar barokowy, uczestniczyła w różnych projektach spajających tradycję muzyki barokowej z muzyką ludową.

Od 2012 roku jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Tą samą uczelnię ukończył w 2008 roku, w klasie fortepianu prof. Piotra Palecznego oraz kameralistyki u prof. Mai Nosowskiej. Umiejętności doskonalił podczas kursów mistrzowskich w kraju i za granicą, u takich autorytetów w dziedzinie muzyki jak: Arie Vardi, Viera Gornostajewa, Alexiej Orlowiecki, John O’Connor, Kevin Kenner, Vitaly Samoshko.

Konstanty Andrzej Kulka studiował grę na skrzypcach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku pod kierunkiem Stefana Hermana (dyplom z wyróżnieniem w 1971). Jako siedemnastolatek otrzymał wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Niccolò Paganiniego w Genui, jednak drogę do międzynarodowej kariery otworzył mu w 1964 r. Międzynarodowy Konkurs Radiowy ARD w Monachium (I nagroda). Od 1966 r. artysta koncertował na obu półkulach (we wszystkich krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Ameryce Północnej i Południowej, Japonii oraz Australii) ‒ zagrał ponad 1500 recitali i koncertów symfonicznych.

Albrecht Menzel urodził się w 1992 roku w rodzinie o śląskich korzeniach, a grę na skrzypcach rozpoczął w wieku czterech lat, debiutując jako solista w wieku 13 lat na Festiwalu Muzycznym w Dreźnie. Kształcił się u Borisa Kuschnira, a studia odbył w Konserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu pod kierunkiem Juliana Rachlina. Jest laureatem Grand Prix i I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Toruniu w 2016 r. oraz laureatem Konkursu Premio Paganini w Genui w roku 2015.

Wirtuozka skrzypiec Elizabeth Pitcairn to jedna z najsławniejszych i najbardziej uwielbianych solistek Ameryki. Urodziła się w hrabstwie Bucks w Pensylwanii, w rodzinie o tradycjach muzycznych, a naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku trzech lat. Na początku swojej drogi artystycznej koncertowała z Orkiestrą Filadelfijską, a w 2000 r. zadebiutowała w Nowym Jorku z Nowojorską Orkiestrą Smyczkową. Występowała m.in. w Carnegie Hall, Fisher Center i Kimmel Center.

Voytek Proniewicz zadebiutował z orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie w 2005 roku. Od tego czasu koncertował z orkiestrami Filharmonii Wrocławskiej, Filharmonii Podkarpackiej, Filharmonii Świętokrzyskiej, Filharmonii Szczecińskiej, Filharmonii Gorzowskiej, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną oraz orkiestrami Sinfonia Viva i Sinfonia Iuventus. Grał pod batutą Jana Krenza, Jerzego Maksymiuka, Tadeusza Wojciechowskiego, Mariusza Smolija, Tomasza Radziwonowicza, Czesława Grabowskiego, Ewy Strusińskiej. Interpretował koncerty skrzypcowe Mozarta, Bacha, Vivaldiego, Czajkowskiego, Brucha oraz inne utwory Sarasatego, Wieniawskiego, Lipińskiego Kreislera, Lutosławskiego, Piazzolli.

Rozpoczął naukę gry na skrzypcach w wieku 7 lat w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej w Toruniu w klasie Jefima Stinermana. W latach 2003–2016 kształcił się pod kierunkiem prof. Marcina Baranowskiego najpierw w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej im. H. Wieniawskiego w Poznaniu, a następnie w poznańskiej Akademii Muzycznej, którą ukończył z wyróżnieniem. Swoje umiejętności doskonalił także na wielu kursach muzycznych prowadzonych przez m.in. Marcina Baranowskiego, Wadima Brodskiego, Idę Haendel, Jadwigę Kaliszewską, Adama Kosteckiego, Tomasza Tomaszewskiego, Monikę Urbaniak-Lisik, członków kwartetu Artemis i kwartetu Quirroga.

Jest jednym z najwybitniejszych dyrygentów swojego pokolenia prowadzących orkiestry w Stanach Zjednoczonych i Europie. Opinię tą potwierdzają zarówno krytycy muzyczni po obu stronach Atlantyku, jak i American Symphony Orchestra League. Ta prestiżowa organizacja z siedzibą w Nowym Jorku, zrzeszająca wszystkie orkiestry symfoniczne w Ameryce Północnej wyróżniła jego nazwisko na prestiżowej liście najwybitniejszych mistrzów batuty. W wyniku zwycięstw w szeregu poważnych konkursach, Mariusz Smolij od wielu lat związany jest stałymi kontraktami z wybitnymi instytucjami muzycznymi w USA.

Louise Thomas urodziła się w Irlandii, ukończyła studia muzykologiczne w Trinity College w Dublinie. Dzięki stypendium rządu niemieckiego kontynuowała studia w Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze w zakresie gry na fortepianie. Louise Thomas była m.in. laureatką drugiej nagrody na konkursie Ibla w Ragusa na Sycylii, gdzie otrzymała nagrodę im. Béli Bartóka, a także zwyciężczynią konkursu muzycznego na Uniwersytecie Południowej Kalifornii.

Założona jako Toruńska Orkiestra Kameralna w sezonie artystycznym 1978/79, pod zarząd Miasta Toruń przeszła w 1990 roku. Utrzymywana jest przez Miasto Toruń i jemu zawdzięcza dynamiczny rozwój. W lutym 2006 roku zmieniła nazwę na Toruńską Orkiestrę Symfoniczną. Zespół wpisał się na stałe w kulturalny krajobraz miasta, poprzez organizowanie koncertów dla mieszkańców Torunia i sławiąc jego imię na licznych tournee krajowych i zagranicznych. Toruńska Orkiestra Symfoniczna na przestrzeni swojej działalności dała blisko trzy tysiące koncertów we wszystkich znaczących miastach Polski oraz w wielu krajach Europy (m.in. Belgia, Szwajcaria, Czechy, Słowacja, Niemcy, Dania, Wielka Brytania, Włochy, Francja, Białoruś, Litwa).

Wiolonczelista Andrzej Wróbel w 1972 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie. Działalność artystyczną rozpoczął jeszcze przed ukończeniem studiów. W latach 1966-86 był członkiem Zespołu Kameralistów Filharmonii Narodowej, kierowanego przez Karola Teutscha. W 1972 r. założył, wspólnie ze skrzypkiem Janem Tawroszewiczem, kwartet smyczkowy „Kwartet Polski”. Z Kwartetem zdobywał nagrody na konkursach: w Colmar (I nagroda), w Belgradzie (II nagroda), w Monachium (III nagroda). Zespół dokonał wielu nagrań dla radiofonii niemieckiej, szwajcarskiej, francuskiej oraz polskiej. Nagrał też płytę dla wytwórni Polskie Nagrania.