Koncert odbędzie się w ramach 24. Międzynarodowego Festiwalu "Nova Muzyka i Architektura" - Toruń / Kujawsko - Pomorskie 2020.

Zapraszamy na wyjątkowe spotkanie z 250- letnim Beethovenem widzianym oczami artystów z XXI wieku.

Wystąpią:

• Urszula Dudziak - śpiew
• Adam Bałdych - skrzypce
• Dominik Wania - fortepian
• Maciej Żuchowski - gitara
• Sylwia Lorens - śpiew
• Mateusz Szmigel - bas
• Mirosław Hady - perkusja, drums programming
• Toruńska Orkiestra Symfoniczna
• Mikołaj Blajda - kierownictwo artystyczne, aranżacje utworów
• Przemysław Draheim - prowadzenie

W programie:

• L. van Beethoven:
  • V Symfonia c-moll op. 67, cz. I i II
  • VIII Sonata fortepianowa op.13 Patetyczna, cz. I i II
  • VIX Sonata fortepianowa op. 27 Księżycowa, cz. I i III
  • IX Symfonia d-moll op. 125, cz. IV
  • Bagatela a-moll Dla Elizy

Widowisko multimedialne Beethoven Electric 2D to projekt z jednej strony odwołujący się do klasyki, z drugiej, na wskroś awangardowy, skierowany do odbiorców poszukujących nowatorskich propozycji repertuarowych. Muzyka, zsynchronizowana z obrazem tworzy w koncercie unikatową, uniwersalną przestrzeń, którą można odbierać na wielu płaszczyznach.

O jego wyjątkowości decyduje kilka aspektów:

• Wykonawcy - czołówka polskich artystów związanych z nurtem jazzowym, jazz-rockowym klasycznym i undergroundowym;
• aranżacje utworów - pozostawiające muzykom sporo miejsca na nieskrępowaną improwizację, przez co koncert jest w pewnym sensie jazzową suitą na tematy z największych dzieł kompozytora;
• wizualizacje;

Aranżacje przygotowane przez Mikołaja Blajdę są bardzo konkretne jeśli chodzi o formę, jednocześnie pozostawiają muzykom sporo miejsca na nieskrępowaną improwizację. W ostateczności powstaje swego rodzaju improwizowana suita na tematy z dzieł Ludwiga van Beethovena. Koncert ma również narrację fabularną. Historia Ludwika Bartnickiego stanowi wątek spajający całość pod względem dramaturgicznym. Beethoven Electric 3D jest skierowany do odbiorców poszukujących niestandardowych propozycji. Niekoniecznie melomanów. Muzyka i zsynchronizowany z nią obraz tworzą uniwersalną przestrzeń, którą można odbierać na wielu płaszczyznach.

Urszula Dudziak - Można byłoby się rozpisywać o sukcesach artystycznych Urszuli Dudziak, o jej dorobku, scenach dzielonych z z Bobbym McFerrinem, Herbie Hancockiem czy Stingiem. Można by było wyliczać jej niespotykaną skalę głosu, perfekcyjną intonację oraz unikalną technikę wokalną. Można by było… ale muzyka, to tylko cześć Urszuli Dudziak. Kobiety, która posiada w sobie niezmierzone pokłady optymizmu, którym obdarza wszystkich dokoła.
Światowej sławy polska wokalistka jazzowa. W dzieciństwie uczyła się grać na fortepianie, śpiewać zaczęła w liceum. Karierę rozpoczęła w latach 60. w zespole Krzysztofa Komedy. Występowała lub nagrywała z takimi sławami jak: m.in.: Bobby Mc Ferrin, Herbie Hancock, Jaco Pastorius Roncarter, Michael Brecker, Flora Purim, Nina Simone, Carmen McRae, Dee Dee Bridge Water, Sting, Lionel Hampton.

Adam Bałdych -  Urodzony 18.05.1986 w Gorzowie Wlkp. Mieszka i tworzy w Warszawie. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach, w klasie dr. H. Gembalskiego, którą ukończył z wyróżnieniem. Stypendysta Berklee College of Music.
Skrzypek i kompozytor, od 2012 roku związany z prestiżową niemiecką oficyną wydawniczą ACT.rozpoczął karierę muzyczną w wieku 14 lat, nazwany cudownym dzieckiem skrzypiec, szybko zyskuje miano Innowatora Jazzowych Skrzypiec (Fono Forum / Niemcy). Laureat nagrody Echo Jazz, nagrody niemieckiego przemysłu muzycznego, nominowany do nagrody Koryfeusz Kultury Polskiej oraz nagrody FRYDERYK, wyróżniony Złotym Krzyżem Zasługi z rąk Prezydenta RP oraz odznaką honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej z rąk Ministra Kultury.
Swoją muzykę prezentował w na najważniejszych festiwalach jazzowych występując w prestiżowych salach koncertowych m.in. w Polsce, Niemczech, Korei Południowej, Chinach, Japonii, USA, Kanadzie, Austrii, Islandii, Portugalii, Azerbejdżanie, Holandii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Włoszech, Hiszpanii, Indonezii i wielu innych krajach.

Sylwia Lorens - Absolwentka Wyższej Szkoły Zarządzania / The Polish Open University z tytułem MBA w specjalności zarządzanie biznesem oraz Krakowskiej Szkoły Wokalno-Aktorskiej (dyplom z wyróżnieniem). Współzałożycielka (wraz z Mikołajem Blajdą) Filharmonii Futura, pierwszej w Polsce niezależnej filharmonii, w której odpowiada za organizację i produkcję projektów (m.in.: „Symphonica”, „Opera e la Vita”, „Upiór w operetce”, „Beethoven Electric 3D”, „Szeherezada”, “Rock Poezji”, “Rock of Poland”, „Alicja w Krainie Muzycznej Magii”, „Do Betlejem”, „Electropop Orchestra”). Jako solistka znana z niezwykle energetycznych interpretacji klasyki operowej i musicalowej. Zapraszana do współpracy m.in. przez Filharmonię Narodową, Filharmonię Krakowską, Operę Krakowską, Fundację Bogusława Kaczyńskiego. Posiada w repertuarze arie operetkowe, operowe, utwory musicalowe oraz piosenki aktorskie. Płyta artystki nagrana wraz z zespołem Romanca „Romanca operowo” zdobyła w 2014 status platynowej. W 2018 premierę miała pierwsza solowa płyta artystki pt.”Barcelona” z gościnnym udziałem Mateusza Ziółko.

Mikołaj Blajda - Dyrygent, aranżer, kompozytor. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Pomysłodawca i szef artystyczny Filharmonii Futura, pierwszej w Polsce niezależnej filharmonii. Twórca projektów: „Symphonica”, „Opera e la Vita”, „Upiór w operetce”, „Beethoven Electric 3D”, „Szeherezada”, “Rock Poezji”, “Rock of Poland”, „Alicja w Krainie Muzycznej Magii”, „Do Betlejem”, „Electropop Orchestra”, „21 Pieśni Miłosnych”. Jako dyrygent współpracował m.in. z Chicago Paderewski Orchestra (USA), Orkiestrą Biblioteki Aleksandryjskiej (Egipt), orkiestrą Sinfonietta Cracovia, orkiestrami Filharmonii Dolnośląskiej i Świętokrzyskiej, Bałtyckiej i Podkarpackiej, Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Chórem Polskiego Radia, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Płocką Orkiestrą Symfoniczną. Współpracował z najwybitniejszymi polskimi twórcami muzyki filmowej i teatralnej: Zygmuntem Koniecznym, Janem Kantym Pawluśkiewiczem, Krzesimirem Dębskim, Zbigniewem Preisnerem. Jako instrumentalista, aranżer, kompozytor i kierownik muzyczny pracował przy produkcji muzyki do wielu filmów, seriali, spektakli teatralnych i słuchowisk radiowych.

Słuchając „zwokalizowanej” wersji utworów Beethovena na myśl przychodzą refleksje Richarda Wagnera, który za najdoskonalszą wersję IX Symfonii d-moll op. 125 uznał tę, którą orkiestra „wyśpiewała”: „W najwyższym stopniu pouczające było dla mnie to, gdy w 1839 roku w Paryżu przysłuchiwałem się orkiestrze Konserwatorium przygotowującej enigmatyczną «dziewiątą Symfonię». Z moich oczu spadły łuski; zrozumiałem wreszcie wartość poprawnego wykonania i sekret dobrej gry. Orkiestra nauczyła się odnajdywać melodię w każdym takcie Beethovena (…); i orkiestra śpiewała tę melodię”.  A wyśpiewać przecież można i V Symfonię c-moll op. 67, a tym bardziej słynną miniaturę „Dla Elizy”. Lecz to zadanie pozostawmy Urszuli Dudziak przecież potrafi „wyśpiewać wszystko”.

Wraz z nastaniem klasycznej sonaty naturalne tworzywo baroku, którym była polifonia, uległo samoograniczeniu. Sonata zapewnia wykonawcy i słuchaczowi pewne bezpieczeństwo, operując ustalonym schematem formalnym i znacznym stopniem przewidywalności tonalnej. Wszystko to jednak nie dotyczy sonat Beethovena, który niejednokrotnie zbyt ciasną przestrzeń struktury sonatowej ożywia bezkresną polifonią. Próbuje łączyć dwa żywioły ogień z wodą, homofonię z polifonią. W ten sposób formę utkaną z gęstej sieci zależności ‒ formę sonatową ożywia polifonią i otwiera ją na nieskończoność, znacząc ją sygnaturą romantyzmu. Jakże romantyczny w wyrazie jest wolny wstęp grave w Sonacie fortepianowej c-moll op. 13 „Patetycznej”. Od niego przecież pochodzi, nie będący pomysłem Beethovena, tytuł utworu. „Grave z Sonaty Patetycznej to muzyka drapieżna i ostra, o poszarpanych punktowanych rytmach, nagłych załamaniach, dramatycznych kontrastach i ogromnym napięciu, które wybucha z całą mocą w szybkim ogniwie allegra sonatowego” ‒ pisał Piotr Orawski. Po wzburzeniu emocjonalne ukojenie przynosi Adagio cantabile (cz. II). Romantyczna w wyrazie jest również druga Sonata quasi una fantasia op. 27, zwana „Księżycową”. Ta kompozycja to manifest nowego stylu muzyki fortepianowej. Beethoven dokonuje tu zmiany w rozkładzie napięć w cyklu sonatowym i doprowadza do sytuacji, w której kluczowe znaczenie posiada nie, jak to było w zwyczaju, część I lecz III. Ten sposób kształtowania formy przejmie od  mistrza z Bonn wielu kompozytorów XIX wieku.

dr Aneta Derkowska - muzykolog

W koncercie nie jest przewidziana przerwa.
Wydarzenie odbędzie się zgodnie z aktualnymi zaleceniami i wytycznymi.

Prosimy o zapoznanie się i przestrzeganie zasad zgodnych z WYTYCZNYMI DLA UCZESTNIKÓW KONCERTÓW TOS W ZWIĄZKU Z TRWAJĄCĄ PANDEMIĄ COVID-19 oraz wypełnienie oświadczenia, które należy przekazać obsłudze wraz z biletem w dniu koncertu.