Astor Piazzolla urodzony 11 marca 1921 roku w Mar del Plata w Argentynie zmarł 4 lipca 1992 roku w Buenos Aires. Był synem włoskich emigrantów, którzy przybyli do Argentyny z miejscowości Trani we Włoszech. Astor dorastał jednak na nowojorskim Bronksie, gdzie jego rodzina przeniosła się w 1925 roku i mieszkała do roku 1936. W Nowym Jorku chłopiec odkrył magię bandoneonu – w 1929 roku dostał od ojca swój pierwszy instrument, a cztery lata później rozpoczął naukę gry na fortepianie u Beli Wildy – ucznia Siergieja Rachmaninowa. W wieku 13 lat Astor został zauważony przez Carlosa Gardela – „króla klasycznego tanga”, który zaproponował mu epizod w filmie El Dia Que Me Queiras. W 1937 roku Piazzolla wrócił do Argentyny i dwa lata później związał się z zespołem Anibala Troilo – najsłynniejszą ówcześnie orkiestrą grającą tango. Po śmierci Anibala Piazzolla rozpoczął karierę solową. W 1954 roku otrzymał stypendium rządu francuskiego, dzięki któremu wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się pod kierunkiem znakomitej Nadii Boulanger. 
Piazzolla całkowicie zrewolucjonizował tango. Nie odrzucił tradycji, przeciwnie wykorzystując ją  stworzył zupełnie nowy gatunek – tango nuevo (łączące elementy tanga, jazzu i tzw. muzyki klasycznej) , które oczyszczone z erotycznych podtekstów, stało się w Stanach Zjednoczonych, a następnie w Europie prawdziwą innowacją. W 1958 roku Piazzolla wrócił do Nowego Jorku gdzie pracował jako aranżer. Dwa lata później znowu wyjechał do Buenos Aires i tam założył kwintet, grający „tango do słuchania, a nie do tańczenia”. Komercyjny sukces Balada Para un Loco w 1969 roku sprawił, że jego muzyka trafiła do szerszego grona słuchaczy. Międzynarodową sławę Astor zdobył na początku lat 80., gdy założył Quinteto Tango Nuevo. Jego karierę przerwała choroba – kompozytor w 1990 roku doznał udaru i zmarł dwa lata później. 

Ciekawostki:
Carlos Gardel zauroczony talentem trzynastoletniego Astora zaproponował mu wspólne tournée po Ameryce Południowej. Mimo wielkiego wyróżnienia, związanego z tą ofertą Piazzolla ją odrzucił. Ta decyzja ocaliła mu życie, gdyż samolot, którym leciał Gardel rozbił się w tajemniczych okolicznościach. 
Piazzolla powiedział o Nadii Boulanger: „Była dla mnie jak druga matka. Nikt nie odkrył przede mną takiego świata muzyki, takiego na jaki oczekiwałem od dawna. Ona mi też powiedziała: „kontynuuj rozwój własnej muzyki – muzyki Piazzolli”. 
W 1989 roku przegląd jazzowy „Down Beat” zaliczył Piazzollę do najlepszych instrumentalistów na świecie.  
Z powodu licznych obowiązków zawodowych, m.in. prób w teatrze Colón, Piazzolla odrzucił propozycję napisania muzyki do filmu Bernardo Bertolucciego Ostatnie tango w Paryżu.
 

dr Aneta Derkowska