Wolfgang Amadeusz Mozart urodził się 27 stycznia 1756 roku w Salzburgu. Już w wielu trzech lat wykazywał wielki muzyczny talent. Jego ojciec – Leopold był skrzypkiem, pedagogiem (napisał ceniony podręcznik gry skrzypcowej) i kompozytorem.  W 1762 roku Leopold zabrał małego Amadeusza i jego siostrę Nannerl w podróż koncertową po Europie. Odtąd mały Mozart spędził w trasach koncertowych prawie jedną trzecią swojego życia. Występując przed możnymi tego świata wzbudzał powszechny zachwyt. Okrzyknięty mianem „cudownego dziecka” właściwie stracił dzieciństwo. Miewał częste problemy ze zdrowiem, kilkakrotnie otarł się o śmierć. W wieku 18 lat Mozart został koncertmistrzem kapeli arcybiskupa i księcia Salzburga – Hieronymusa von Colloredo. Posada ta nie spełniała oczekiwań młodego, ambitnego kompozytora, który często popadał w konflikty ze swoim pracodawcą. Dlatego w 1781 roku zwolnił się ze służby i przeniósł do muzycznej stolicy świata – Wiednia. Ale jeszcze w okresie salzburskim powstały takie arcydzieła jak: opera seria – Idomeneusz, król Krety KV 366, Symfonie g-moll KV 183, A-dur KV 201, D-dur „Paryska” KV 297,  msze: Koronacyjna C-dur KV 317 i Solemnis C-dur KV 339 i wiele innych. Pierwsze lata pobytu w Wiedniu należy zaliczyć w poczet udanych. Mozart dużo komponował, udzielał lekcji i poznał Konstancję Weber, którą poślubił latem 1782 roku. Mimo sukcesów zawodowych i szczęścia osobistego popadał w często w kłopoty finansowe. W 1787 roku zmarł jego ojciec, który sprawował pieczę nad dorosłym już synem. Wtedy Wolfgang popadł w depresję, która uniemożliwiała mu pracę twórczą, i w jeszcze większe długi. Właśnie w tym trudnym czasie powstały dwa operowe arcydzieła: opera buffa ‒ Wesele Figara i dramma giocoso (wesoły dramat, synteza opery buffa i seria/komicznej i poważnej) ‒ Don Giovanni. Z kolei w 1791 roku napisał znakomity singspiel, będący mistrzowskim konglomeratem różnych gatunków muzycznych, a mianowicie Die Zauberflöte (Czarodziejski flet). W tym roku rozpoczął również pracę nad Koncertem fortepianowym B-dur KV 595, Kwintetem smyczkowym Es-dur KV 614 oraz Requiem d-moll KV 626.  Niestety w połowie listopada 1791 roku zmogła go poważna choroba. Na łożu śmierci próbował ukończyć Requiem, udzielając wskazówek swoim uczniom. Miał świadomość, że to dzieło pisze dla siebie. Zmarł 5 grudnia 1791 roku i spoczął w zbiorowym grobie, gdyż Wiedeń trawiły wtedy epidemie.  
Ciekawostki:
Mozart swój pierwszy utwór napisał jako 5-latek, symfonię skomponował w wieku lat 8, zaś operę ‒ 12. Jako piętnastoletni młodzieniec miał na swoim koncie ponad 100 utworów! 
W 1770 roku, podczas pierwszej podróży do Włoch w Kaplicy Sykstyńskiej, usłyszał Miserere Gregorio Allegriego (nut tego utworu nie można było wynosić z kaplicy pod groźbą ekskomuniki). Według relacji ojca – Leopolda Wolfgang zapisał tę kompozycję po jej jednokrotnym wysłuchaniu.   
Nie wiemy, co było przyczyną śmierci Mozarta, najmniej prawdopodobne wydaje się jego otrucie przez innego kompozytora i konkurenta – Antonia Salieriego. Tę tezę wybrał Miloš Forman, tworząc swój genialny obraz filmowy zatytułowany – Amadeusz. Do prawdopodobnych przyczyn śmierci jednego z trzech wielkich klasyków wiedeńskich zalicza się gorączkę reumatyczną, włośnicę  lub zakażenie paciorkowcem. 

dr Aneta Derkowska